یاران، در محضر رسول خدا اجتماع کرده بودند.

آن حضرت رو به آنها کرد و فرمود:

«آیا شما را به اسحه‌اى که، موجب نجات شما از دشمن مى گردد و باعث افزایش روزى شما مى شود، راهنمایى نکنم».

حاضران مشتاقانه گفتند: چرا! راهنمایى کنید .

پیامبر فرمود: شب و روز پروردگار خود را بخوانید و دعا کنید.

چرا که اسلحه مؤمن، دعا است ؛ فَاِنَّ سِلاحَ المُومنِ الدُّعا

اصول کافی – کلینی – ج 2 - ص 468

از حضرت آیة الله بهجت پرسیدند: آقا! این همه بحث راجع به جزیره خضراء می‌شود، واقعا  جزیره خضراء کجاست؟

حضرت آیة الله بهجت فرمودند: جزیره خضراء آن دلی است که امام زمان(عج) در آن تاب بیاورد، اگر امام زمان علیه السلام در دلت آمد، آن دل جزیره خضراء است، مردم باید دور این دل بگردند. کجا می‌گردی دنبال جزیره خضراء؟! امام زمان همراه توست، چرا ما باید حضرت را منحصر و محصور در آنجا بکنیم؟! من بگویم امام زمان در جزیره‌ای در فلان کشور تشریف دارند، نخیر، یقینا بدانید که امام زمان علیه السلام از رگ گردن به من و تو نزدیکتر است.

گوهری کز صدف کون و مکان بیرون بود                                  طلب از گم شدگان لب دریا می‌کرد

منبع:

نرم‌افزار هدایت در حکایت.

سؤال: اخیرا در سیمای جمهوری اسلامی مسابقاتی برگزار می‏شود که شرکت کنندگان در مسابقه، پسران و دختران به طور مختلط و تماشاچیان هم زنان و مردان هستند و برخی حرکات زننده ـ مانند دویدن دختران در حضور جوانان نامحرم ـ صورت می‏گیرد و مجری برنامه هم معمولاً زنان و دختران جوان می‏باشند. نظر حضرت عالی در برپایی چنین مسابقات و شرکت در آن‏ها و نمایش آن از تلویزیون که موجب عادی شدن روابط دختران و پسران و ریختن حُجب و حیای جامعه می‏شود، چیست؟

 حضرت آیة الله مکارم شیرازی: «اگر منشأ مفاسد خاصّی گردد، جایز نیست.»
حضرت آیة الله صافی گلپایگانی: «مجالس مذکوره مشتمل بر خلاف شرع و معرض فساد است و جایز نیست. جای بسی تعجب و تأسّف است که سیمای جمهوری اسلامی که باید منادی اسلام باشد، هر روز برنامه‏های خلاف شرع جدیدی به معرض نمایش بگذارد و به اخلاق و عفت و عقیده‏ی جامعه اسلامی لطمه بزند. خداوند همه را از شرور و فتنه آخر الزمان حفظ فرماید.»
حضرت آیة الله تبریزی: «این هم یکی از مظاهر فساد است و هرچه موجب ترویج فساد در جامعه باشد جایز نیست.»
حضرت آیة الله بهجت: «اختلاط جایز نیست و تشخیص و تعیین موضوع با مکلّف است.»

کجاست منتظر تو چه انتظار عجیبی
تو بین منتظران هم عزیزِ من چه غریبی
عجیبتر که چه آسان نبودنت شده عادت
چه کودکانه سپردیم دل به بازی قسمت
چه بی خیال نشستم نه کوششی نه تلاشی
فقط نشستم وگفتم خدا کند که بیایی